Crafty dhanee ची सुरवात नेमकी का झाली हे आम्हालाही न उलगडलेलं कोड आहे.. घरी लावायला तोरण करायचं म्हणून पुण्यातल्या रामसूख market मधून मोत्याचे, मण्याचे खूप प्रकार आणले आणि तिथून सुरु झाले आमचे हे वेड.. उगाच उत्साहानी आणलेल हे सामान खरंतर खूप दिवस कपाटाची धूळ खात पडला होतं.. मग धनश्री नि आणि मी काही pattern करून बघितले.. दरवाज्याचे लटकन, तोरण वगैरे.. त्याच दिवशी भिशी असल्यानी आम्ही गम्मत म्हणून सगळ्यांना ते नमुने दाखवायला नेले.. आणि नेलेले सगळे items तिथेच "खपले".
आपल्या creativity ला मिळालेली पहिली दाद बघून आमचा उत्साह अजून वाढला.. आणि मग आमचा मोर्चा आम्ही Crawford market कडे वळवला.. शनिवारी मोठ्या वाणसामानाच्या पिशव्या घेऊन आम्ही निघालो cst ला .. रंगीबेरंगी भुलेश्वर मार्केट हा एक प्रचंड वेड लावणारा प्रकार आहे.. भरलेल्या पिशव्या, रिकामे झालेले खिसे, थकलेले पाय आणि भुकेलेले पोट असे आम्ही थेट संध्याकाळी तिथून बाहेर पडलो.. भगत ताराचंद हे एक तिथे लाभलेलं वरदान आहे.. त्याच्याकडे जेवणात मिळणारी ताकाची बाटली हे energy booster आहे खूप मोठे.. तिथे थकवा घालवल्यावर भरलेल्या पिशव्या घेऊन ट्रेन मधली कसरत करत मानसरोवर ला आलो तर समोर splendor आमच्या वेडेपणावर हसत होती.. कारण हे सगळं bike वर कसं नेणार हा विचार तोपर्यंत केलाच नव्हता.. या सगळ्याला फक्त हौस किंवा अंगात फार खाज आहे असं म्हणू शकतो.. पण मग हळुहळू या प्रवासाची आम्हाला सवय झाली..
आता या आणलेल्या सामनाच करायचं काय आणि main म्हणजे कधी? दिवसभर दोघींना आपापल्या नोकरी/व्यवसायामुळे वेळ नाही आणि सकाळी उठून extra वेळ काढणं बापजन्मात जमलं नाही कधी.. त्यामुळे मग engineering चा formula use केला.. night मारणे.. आम्हाला motivate करत, मदत करत, गप्पा मारत बसायला आमचे नवरे आमच्या आधी तयार.. मग या मदतीत सुईत दोरा ओवण्यापासून, माळा करण्यापासून ते भेळ करेपर्यंत ची सगळी मदत आली.. देवघराची तोरणं, लटकन, दरवाज्याची तोरण, लटकन, मोत्याचे showpiece, तसबिरीचे हार असे अनेक प्रकार या flow मध्ये केले.. गणपतीच्या दिवसात हार करायला तर सगळेच घरातले सुया घेऊन बसलो होतो..
दोन engineer मुली नोकरी/व्यवसाय करून नंतर night out मारून नसते उद्योग का करत असतील हे प्रश्न पडलेही असतील सगळ्यांना. पण आम्ही नाही विचार केला.. ती धावपळ पण आम्ही खूप enjoy केली.. आपली हौस, छंद जेव्हा आपल्याला कठीण परिस्थितीत हातभार लावतात .. आपल्या daily routine ला tangent मारून एक वेगळी दिशा देतात.. ते समाधान काही वेगळं असत.. सध्या दोघींना एकत्र वेळ होईपर्यंत आणि नवीन काहीतरी डोक्यात येईपर्यंत time please घेतला आहे.. पण भुलेश्वरच्या तिसऱ्या गल्लीत आम्ही कधीही डल्ला मारताना दिसलो तर time please सुटली अस समजायला हरकत नाही..
ता. क. - आता ही वर उल्लेख केलेली धनश्री माझी जाऊ आहे का बहीण का partner in crime का मैत्रीण यावरती पुढच्या वेळी..
आपल्या creativity ला मिळालेली पहिली दाद बघून आमचा उत्साह अजून वाढला.. आणि मग आमचा मोर्चा आम्ही Crawford market कडे वळवला.. शनिवारी मोठ्या वाणसामानाच्या पिशव्या घेऊन आम्ही निघालो cst ला .. रंगीबेरंगी भुलेश्वर मार्केट हा एक प्रचंड वेड लावणारा प्रकार आहे.. भरलेल्या पिशव्या, रिकामे झालेले खिसे, थकलेले पाय आणि भुकेलेले पोट असे आम्ही थेट संध्याकाळी तिथून बाहेर पडलो.. भगत ताराचंद हे एक तिथे लाभलेलं वरदान आहे.. त्याच्याकडे जेवणात मिळणारी ताकाची बाटली हे energy booster आहे खूप मोठे.. तिथे थकवा घालवल्यावर भरलेल्या पिशव्या घेऊन ट्रेन मधली कसरत करत मानसरोवर ला आलो तर समोर splendor आमच्या वेडेपणावर हसत होती.. कारण हे सगळं bike वर कसं नेणार हा विचार तोपर्यंत केलाच नव्हता.. या सगळ्याला फक्त हौस किंवा अंगात फार खाज आहे असं म्हणू शकतो.. पण मग हळुहळू या प्रवासाची आम्हाला सवय झाली..
आता या आणलेल्या सामनाच करायचं काय आणि main म्हणजे कधी? दिवसभर दोघींना आपापल्या नोकरी/व्यवसायामुळे वेळ नाही आणि सकाळी उठून extra वेळ काढणं बापजन्मात जमलं नाही कधी.. त्यामुळे मग engineering चा formula use केला.. night मारणे.. आम्हाला motivate करत, मदत करत, गप्पा मारत बसायला आमचे नवरे आमच्या आधी तयार.. मग या मदतीत सुईत दोरा ओवण्यापासून, माळा करण्यापासून ते भेळ करेपर्यंत ची सगळी मदत आली.. देवघराची तोरणं, लटकन, दरवाज्याची तोरण, लटकन, मोत्याचे showpiece, तसबिरीचे हार असे अनेक प्रकार या flow मध्ये केले.. गणपतीच्या दिवसात हार करायला तर सगळेच घरातले सुया घेऊन बसलो होतो..
दोन engineer मुली नोकरी/व्यवसाय करून नंतर night out मारून नसते उद्योग का करत असतील हे प्रश्न पडलेही असतील सगळ्यांना. पण आम्ही नाही विचार केला.. ती धावपळ पण आम्ही खूप enjoy केली.. आपली हौस, छंद जेव्हा आपल्याला कठीण परिस्थितीत हातभार लावतात .. आपल्या daily routine ला tangent मारून एक वेगळी दिशा देतात.. ते समाधान काही वेगळं असत.. सध्या दोघींना एकत्र वेळ होईपर्यंत आणि नवीन काहीतरी डोक्यात येईपर्यंत time please घेतला आहे.. पण भुलेश्वरच्या तिसऱ्या गल्लीत आम्ही कधीही डल्ला मारताना दिसलो तर time please सुटली अस समजायला हरकत नाही..
ता. क. - आता ही वर उल्लेख केलेली धनश्री माझी जाऊ आहे का बहीण का partner in crime का मैत्रीण यावरती पुढच्या वेळी..
No comments:
Post a Comment