घुंगरू.. विस्मृतीतील एक छंद..

"आपल्या घरात पुरुषांनी पायात घुंगरू बांधून नाचायला मान्यता नाही".. असे म्हणत पलक चे घुंगरू घरच्यांनी माळ्यावर टाकले ते आत्तापर्यंत.. शेवटी तोही जगरहाटी जाणून शिकून नोकरीला लागला.. पुढे घर संसाराला लागला.. पण माळ्यावरचे घुंगरू त्याला अस्वस्थ करत होते.. 

अचानक १०-१५ दिवस संचार बंदीमुळे पलक घरी बसला होता.. आणि परत त्याच्या मनाने बंड पुकारले.. या वेळी त्याला साथ द्यायला त्याची छोटी मुलगी आराध्या आघाडीवर होती.. सकाळी सगळे उठायच्या आधी आराध्याने हळूच माळ्यावर चढून घुंगरू काढून दिले बाबांच्या हातात.. आणि घराची पहाट थिरकली ती घुंगरांच्या तालावरच.. 

पलक बेभान होऊन नाचला.. आणि नाचतच राहिला.. एकेकाळी नकार देणारे डोळे आता फक्त भरून वहात होते..