एक नवीन प्रयत्न करत आहे.. संस्कृत भाषेची गोडी उलगडण्याचा प्रयत्न.. अवघड वाटते का तुम्हाला भाषा.. तर हे पहिले सुभाषित वाचा.. शाळेत संस्कृत विषय सुरु झाल्यावर दाणी बाईंनी वर्गात शिकवलेले हे पहिले सुभाषित..
सुरस, सुबोधा, विश्वमनोज्ञा, ललिता, हृद्या, रमणीया!
अमृतवाणी, संस्कृत भाषा.. नैव क्लिष्टा न च कठिणा!!
भाषेचे वर्णन करणारे इतके सुंदर सुभाषित ज्या भाषेमध्ये आहे.. ती भाषा आतून किती सुंदर असेल..
या लेखमालेची सुरवात करणार आहे.. व्यंकटेश सुप्रभातम पासून.. व्यंकटेशाचे आणि पहाटेच्या निसर्गरम्य वातावरणाचे अप्रतिम वर्णन.. संस्कृत भाषेमधले माधुर्य, गोडवा, अचूक व्याकरण आणि शब्दसंपदा.. हे सगळेच खूप मोहून टाकते.. ज्याला आपण positive thinking म्हणतो त्यालाच आपले पूर्वज श्लोक, स्तोत्र, सुभाषित म्हणायचे.. तर आस्तिक आणि नास्तिक याच्या पलीकडे जाऊन थोडे जाणीवपूर्वक positive thinking करूया.. सुप्रभातम चा स्वैर मराठी अनुवाद करण्याबरोबरच भाषेचा गोडवा उलगडण्याचा सुद्धा प्रयत्न करणार आहे.. जसजसा वेळ होईल तसतसे एक एक कडवे उलगडून दाखवेन.. या प्रयत्नांना तुमच्या अभिप्रायाची साथ मिळावी हीच अपेक्षा..
गीर्वाण भाषेची मनापासून ओढ वाटणारी .. अवनी गोखले टेकाळे..
No comments:
Post a Comment